Kur’an her zaman, toplum üzerinde baskı kuran, insanların
iradelerine ipotek koyan ve onların bedensel ve zihinsel
güçlerini zorbaların menfaati için kullanan kimseleri;
fakirliği, açlığı ve hastalığı dinî zühdün gereği olarak
göstermek suretiyle dini istismar eden zihniyeti ve ahiret
adına insanları dünya hayatından ve toplumsal sorumluluktan
alıkoyup münzevi bir hayat yaşamaya iten ve daha sonra da
onların her şeyini temellük eden dinî düşünce sahiplerini
eleştirmektedir.
