Bu orta sınıf, köylüden yukarıda, efendilerden aşağıdadır. Ecdadı hanzade, ağazade, asilzade vb. lâkaplarla anılan kimseler değildir ve olmamıştır; kendi toplumunda bir kökü yoktur. Halk ona asil ünvanıyla bakmıyor, alışılmış basit bir insan olarak bakıyor; sadece yeni bir işin esnafıdır, zamana yetişmiştir, yeni bir kesesi var, parasi var, zengindir; ama şahsiyetsizdir, ailevî ve kan asaleti, şerefi yoktur; toplumun nazarında o bir “yeni yetmedir.”