Diotime ve Aslanlar
Henry BauchauDiotime ve Aslanlar Gönderileri
Diotime ve Aslanlar kitaplarını, Diotime ve Aslanlar sözleri ve alıntılarını, Diotime ve Aslanlar yazarlarını, Diotime ve Aslanlar yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Kan ise harekettir, bizzat hayatın hareketi, o da ancak ölümde durur.
Sayfa 11 - Metis PDF
Kederli değildi, kuşlar uçarken gülümseyerek bana baktı.
O kazanmıştı ve ben kurtulmuştum. Kurtulmuştum ve ağlıyordum, ağlamaktan kendimi alamıyordum. Benim Çocuğum olmayı istemiş olanı kaybetmiştim.
Arses de ağlıyordu belki, ama ona bakmaya cesaretim yoktu.
Aslanın kanıyla kaplı bedeni içime işliyor, ışığıyla beni kör ediyordu.
İnsanların konuştuğu hiçbir dilde konuşmuyordu, ama söylediklerini anlayabiliyordum.
Aslan koca cüssesiyle, ağzı açık, karşımızdaydı, korkunç mevcudiyetiyle hem gözlerimi hem de hayat namına bende kalan her şeyi işgal ediyordu.
"Hiçbir şeyden korkum yok," diye karşılık verdi Arses, "mademki Diotime'yi sana emanet ediyorum."
"Senin yüzünden gecemi, kabilenin birinden adamlarla birlikte, Büyük Aslanı sahasının dışına çıkmaya zorlamakla geçirdim. Korkutucu bir hayvan, bir atı öldürdü, az kalsın bir adamı öldürüyordu, beni de yaraladı. Bu kadar çılgınlık yeter Diotime, eve dönelim !"
Dönüşte, ikisi beni sıkı sıkı aralarına aldılar, zaten kaçmayı istemiyordum artık, ama başlayacak olan bekleyiş dönemine nasıl tahammül edebileceğimi hiç bilmiyordum.
Onun Arses'in hasmı olmasını dilememişti elbette, buna karar veren uğursuz kaderdi.
Benim ona baktığım gibi bana baktı, ikimiz de vazgeçmenin imkansız olduğunu biliyorduk.
Ona şöyle dedim: "Yırtıcı hayvanları avlamayı öğreteceğiz sana. Göreceksin, bir aslanı yenmekten daha güzel bir şey yoktur dünyada."
Biliyordum, birden yolumu kesen bu her şeyi dışlayan aşkı bir adaletsizlik olarak hissettim ve "Buna hakkın yok!" diye karşılık verdim.
Sadece Arses'i ve varlığımın onunki tarafından neredeyse tahammül edilemez bir şekilde istila edilişini düşünmüştüm; bu istila bana soluk aldırmıyordu.
Ay ışığı kıyıyı aydınlatıyordu, ıslak saçlarım yüzüme düşüyordu, bu maskenin beni biraz koruduğunu zannediyordum. Sadece gözlerimi görebilirdi, ama gözlerim ona yetiyordu.
Annem yanıma geldi, ona sudaki aksimi gösterdim. " Şu vahşi kıza bak, o benim, ben böyleyim." Beni kollarına alıp şöyle dedi: "Seni olduğun gibi seviyorum." Beni sakinleştirdi, teselli etti. "Senin gibi olmak, bu bahçe gibi olmak isterdim," dedim.
"Bu bahçe gibisin aynı zamanda," dedi bana, "ne zaman buraya gelsem seni düşünüyorum. Zamanın etkisini göstermesine izin vermelisin, senin için o gün geldiğinde aşkın da."
Eve döndük, ablamla annem beni yıkadılar, yaramı temizleyip sardılar, uyudum.
Aslanlar savaşı dönemi geldiğinde on dördüme yeni girmiştim. Harikulade kısrağıma biniyor ve babamla Kambyses'in benimle gurur duyduklarını hissediyordum. Bu savaş ayini bizim her zamanki avlarımıza benzemiyordu. Silahlanmış dağlılar aslanları dövüş mekanı olan geniş ovaya doğru geriletiyorlardı yavaş yavaş.