Bütün güzel anların geride kaldığı bütün saatlerden nefret ediyorum, zamanın alay edercesine geçişinden, geride hep artıkdönülmeyecekanlar bırakmasından.
Herşeyin bir karabasana dönüştüğü anlarda, kıstırılmaların, sıkışmaların içinde ağlarken hiçbirşeye yaramasa da sımsıkı sarılacak biri, bir düş, özlem…
Bana dokunmak istemeyen, bana sözcüklerle acı çektirmeye çalışmayan, sonsuz küçük anlamla yaşamlarını güzel konuşmalara dönüştürmüş insanlara ne çok ihtiyacım vardı!