Estella birden kendini çok sefil hissetti. Yoksulluğun en acımasız yanı, insanın bazen kendini küçük görmesi, hatta neredeyse kendinden utanç duymasıydı. Bunun için bir neden yoktu. Bu, onun suçu değildi. Bu, onu diğerlerinden daha eksik bir insan yapmıyordu. Ama yine de oradaydı, tüyler ürperten aşağılanma korkusu.