Peygamberin eğitimciliği, örnek yaşantısıyla insanları eğittiği, müminlerin yapmadıklarını veya yapmayacakları şeyleri söylemelerini kesin bir dille Allah’ın reddetmesi gibi hususlar, eğitim ve ahlâk arasındaki gerçek ilişkiyi ortaya koyarken; eğitimin hem ahlâkî gelişim sağlamasını hem de eğitimcinin ahlâkî tavrının zorunlu sayılmasını ifade etmektedir. Nitekim "Hz Peygamber’in cahil ve ahlâken yozlaşmış bir toplumu 23 senede medeni bir topluma dönüştürmesini sağlayan eğitimi ve çabası, bu gerçeğin somut bir örneğidir."