Dostoyevski: Yalnızlığın Keşfi
Stefan ZweigDostoyevski: Yalnızlığın Keşfi Posts
You can find Dostoyevski: Yalnızlığın Keşfi books, Dostoyevski: Yalnızlığın Keşfi quotes and quotes, Dostoyevski: Yalnızlığın Keşfi authors, Dostoyevski: Yalnızlığın Keşfi reviews and reviews on 1000Kitap.Dostoyevski’nin İnsanları
Onlar şunu ya da bunu istemezler daha ziyade her şeyi isterler. Hepsini de oldukça yoğun bir arzuyla isterler. İyi ve kötüyü, sıcağı ve soğuğu , yanındakini ve uzaktakini,aşırıya kaçan ölçüsüz insanlardır onlar .onlar bu dünyadan münferit bir şey istemezler, daha ziyade her şeyi, dünyanın bütün duygularını ,Derinliğini tamamını isterler.yaşamın ta kendisini. Kendi derinliklerini, insanlık hallerinin ölçüsünü deneyimlemek adına kendilerini her uçurumdan aşağı atarlar. Bilge bir uyanıklık halinden cinnetin girdabına atarlar kendilerini, zihinlerindeki merakları duyuların sapkınlığına dönüşür. ..”
Aslında aşık olduğu şey fedakarlığıdır. Aşkın içinde kendi duruşunu sever..
“Dostoyevski’nin bıraktığı ilk izlenim daima dehşet duygusu olmuştur. İkincisiyse yüceliktir. İlk bakışta kaderi de tıpkı bir köylününkini andıran simasının sıradanlığı kadar dehşet verici aleladedir. Bu dermansız bedene altmış yıl boyunca ızdırabın her türlü araçlarıyla işkence edildiğinden bu kader ilk bakışta anlamsız gelebilir. Yoksulluk
hayatın kendisini anlamından daha çok sevin.
"Size kendim hakkında şunu söylemek istiyorum ki, ben bu zamanın çocuğu değilim, inançsızlığın ve şüphenin çocuğuyum ben ve muhtemelen, hatta bundan eminim, hayatımın sonuna kadar böyle kalacağım, inanca olan özlemim bana ne kadar ıstırap verdi ve hâlâ vermekte, ki ben inancın aleyhine ne kadar çok kanıt bulursam özlemim de o oranda artıyor."
O ebedi tedirgin, bu rahat, aydınlık insanlarda yaşamın en yüksek biçimini görüyor, ikiye ayrılmış bu insanın nihai ideali birliktir, bu baş kaldıran adam boyun eğmeyi özlüyor. Onun Tanrı azabı diğerlerinde Tanrı hazzına dönüşmüştür, şüphesi kendinden eminliğe, histerisi sağlığa, acısı her şeyi kapsayan bir mutluluğa dönüşmüştür. Son ve en güzel varoluş onun, o bilinçli ve fazla bilinçli adamın hiç tanımadığı bir şeydir ve bu nedenle insan için en yüce şey olarak gördükleri şunlardır: Nahiflik, çocukça bir kalp, yumuşak, kendiliğinden bir neşe.
Ben insanlardan zaman zaman kaçan birisiyim..
Hiçbir şey kesin değildir, bu çağda hiçbir şeyin değeri veya ölçüsü kalmamıştır: Artık başları üzerinde inancın yıldızları ışıldamamaktadır, yasalarsa uzun süre önce yürekleri terk etmiştir zaten.
Sayfa 75