Yapraklar birikmiştir duvarda, hiçbir ağacı mesken tutamayan takvim yaprakları. Arada, anlamsız kurcalarsın onları; parmak uçlarınla bakarsın günlerce, yıllarca önceye. Sendeki öfke yoktur onlarda; sakince, geçtiklerini bile bilmeden öylece dururlar orada; koparılmamışlardır belki bundandır sakinlikleri. Koparsan o yaprakları, birikmeseler; bütün bir zamanı söküp atmış olursun belki.