Dünya bu
119 syf.
Herkes selam
Bugün sizlere okurken keyif aldığım bir kitapla geldim. İtiraf edeyim ki kitap elime ulaştığında arka kapak yazısı ile beni etkileyeceğini düşünmemiştim ama her sayfada tam ters köşe yaparak beni etkiledi. Canınız sıkıldıkça o uzun uzun romanların yerine arada açıp sevdiğiniz bölümleri okuyacağınız çerezlik bir kitap.
Sizlere kısaca kitaptan bahsedeyim. Günlük yaşantıların olduğu aslında bildiğimiz ama görmezden geldiğimiz hayatlar, gençlik yıllarının verdiği aşklar (asla söylenemeyen öyle uzaktan gizli gizli sevilen), sanat, yazarlar, insanın tam kalbine oniki'den vuran sözler, geçmiş ve geleceğin belirsiz olduğu yaşamlar ve nicesi. Bazı sayfalarında kitap size cevap verecekmiş gibi soru soruyor durup bekliyorsunuz. Bazı sayfalarında gülüp ah gençlik işte dedirtiyor. Değerli yazarların olduğu sayfalarda durup düşünüyorsunuz. Sonra kitap bitiyor ve uzunca kitabın yüzüne bakıp hakikaten dünya işte bu kadar diyorsunuz çünkü bendeki tepki aynı o şekildeydi. En çok da Agop'un hikayesi etkileyiciydi.
Yazarımızın da dediği gibi içiniz sıkıldığında, tamamen boşlukta olduğunuzda, birşeyler sürekli ters gittiğinde sizinle aynı yerde duran ya da durmuş olan en az bir Ademoğlu'nun olduğunu bilin diye. Teselli niyetine; Dünya bu.
Metro istasyonunda beklerken, önümde telefonla konuşan adam karşıdakine "bir şey lazım mı?" diye sordu. "Biraz umut." dedim içimden.
Birdenbire hiçbir yeni kitap, yeni oyun, yeni şiir üretilmez olsa, insanların nasıl sarsılacağını düşünmeden edemiyorum...
Şiddetle tavsiye ederim.
Kitapla huzurlu kalın
