Dünya Sistemi
KolektifSözler ve Alıntılar
Orta Asya'dan Türk halkları batıya doğru yayıldılar ve Anadolu'ya ulaştılar. Derken İslamlaştılar ve daha sonra Müslüman Osmanlı İmparatorluğu'nu ve çağdaş Türkiye'yi kurdular
Tartışmalı Türkler Anadolu'ya ulaşmadan mı ulaştıktan sonra mı Müslüman oldular. Genel görüş Anadolu'ya Müslüman olarak geldikleri yönünde. Ama yazar diğer görüşü yazmış olabilir diyebiliriz.Kitabı okudu
William Mc Neill'in Önsözünden
İnsan ilişkilerinin bazı boyutlarının, modernçağda olduğu kadar eskiçağda da, uygarlıkların sınırlarını aştığı bir gerçektir.Tacirler, askerler ve misyonerler sık sık kendilerininkinden farklı dillere ve farklı kültürel geleneklere sahip yabancılar arasında çalıştılar. Böylece kurulan ilişkiler, eski uygulamalan edinilen yeni enformasyonun ışığında değiştirerek, bazen bir tarafın bazen de her iki tarafın birden davranışlarında yenileşmelere yol açtı. Eskiçağda ve ortaçağda bile gerçekten birkaç yararlı icat, Eski Dünyanın ticari, askeri ve misyonerlik ilişkilerinin oluşturduğu çemberin içinde hızla yayıldı.Bu yüzden üzengi, Avrasya'nın her yanında eş zamanlı olarak ortaya çıkmış görünüyor; o kadar ki, ilk olarak nerede icat edildiğini kesin olarak söylemek olanaksız. Öte yandan, onbirinci yüzyılda ticari hesaplamalar amacıyla Avrasya'nın her yanında birdenbire yaygınlaşmasına kadar birçok yüzyıl boyunca sessiz sedasız bekleyen ondalık sayı sisteminin Hint matematikçilerinin çalışmalanndan doğduğunu biliyoruz.
Modernçağ öncesindeki sözde kumanda ekonomileri olarak adlandırılan imparatorlukların ve özellikle bunların seçkin sınıflarının bile, daha yakından bakıldığında, ticaret kanalıyla zenginleşme yarışına çoğu kez eşzamanlı olarak katılmış olduğu görülür. Bu olgu, Akadlarla başlayan eski Mezopotamya imparatorluklarinın çoğu ve Asur, Pers, Roma, Bizans
MS sekizinci ve dokuzuncu yüzyıllarda Bağdat metropolüyle Abbasi Halifeliği süperhegemonik konumuna yükselmiş olabilir. Ayrıca, Avrupa'nın Mughal, Qing ve Osmanlı İmparatorluğu üzerinde üstünlük kurması da, bu bölgelerin birikim ve hegemonyalarının entropik aşamalarıyla Avrupa yayılmacılığının kesişmesi olarak anlaşılmalıdır. Ondokuzuncu yüzyılda Büyük Britanya süperhegemonik statüsünün talibidir, onu yirminci yüzyılın ortalarında Birleşik Devletler izlemiştir; yüzyılın sonlarında ve yirmibirinci yüzyılın başlarında olasılıkla Japonya bu konuma yükselecektir.
Çin tarihinde, Savaşan Devletler döneminde Qin devletinin zaferi, büyük ölçüde vergi sisteminde, altyapı yatırımlarında, bürokratik yönetimde gerçekleştirdiği yeniliklere ve dünya sistemiyle oluşturduğu ticari bağlantılara dayanıyordu. Bütün bunlar, Qin'e, birikim sürecinde ve daha geleneksel "feodal" rakiplerine karşı askeri alanda çok somut üstünlükler sağlamıştı.
Bir uygarlığın kentsel merkezleri ortadan kalkmadıkça o uygarlık çökmez; dinamik karşılıklı etkileşimleri sona ermiş, az çok eşit ve özerk iki ayrı varlığa bölünerek veya bir başka uygarlıkla birleşerek son bulabilir. Ayrılma, birleşme veya çökme olmaksızın uygarlığın sisteminin ve ömrünün son bulmasından söz edilemez. Son bulma yoksa, yerine başkasının geçmesi de söz konusu değildir
Karl Jaspers'in "Mihver Çağ" olarak nitelediği çağ ve tek tanrılı dinlerin doğması ve Avrasya'nın çeşitli bölümlerine yayılması da aynı dönemin ortalarına rastlıyordu. Tüm bu olguların, dünya sisteminin yaygınlaşarak doğuda Uzak Asya'yı ve batıda Avrupa'yı içine almasının, ayrıca sözü edilen dinlerin doğmasının aynı sıralarda gerçekleşmesinin rastlantı olması mümkün görünmüyor. Bu nedenle, arkeolojik ve tarihsel kanıtlar ve bunların bizden daha yetkin olan başka uzmanlar tarafından yapılmış analizleri birinci, olasılıkla ikinci, hatta belki üçüncü bin yıllar sırasında dünya sisteminin doğuşu, genişlemesi ve çevrimsel gelişimini içeren tezimizin, en azından odak bölümü için her zamankinden daha fazla destek sağlıyor. Bu alanda çok daha fazla çalışma yapılması gerekiyor ve pek çok kişinin bu tür çalışmalar yaptığını görmek bizi cesaretlendiriyor.