ve artık bir benzeri bile bulunmayan kimselerden farksız şekilde, ben niçin hep aynı kalıyorum? üstelik benim mutsuzluğum sürekli daha da büyüyor, çünkü onlar, kendilerini bekleyen kaderin üzerinde düşünmeksizin, en azından şu anki arzuların zevkini çıkarıyorlar. lakin ben, son ânımın bilinmezliği ile yaşayarak, üzerime keder sıçramasın diye zevkleri tadamıyorum.