O yılları hatırladıkça fark ediyorum ki hayallerin en safları, en uçukları ve en güzelleri çocuklukta yaşanıyor. Sonra da yetişkin kaygılarımızla ve katı mantığımızla çoğunu unutuyor, siliyor, hatta zaman zaman aşağılıyoruz. Gizliden gizliye utanç duyuyoruz.