Alışıyordunuz.
Göz görmeyince sevginiz azalmıyordu ama alışıyordunuz. Onu aramamaya, sesini duymamaya alışıyordunuz. İçinizi çocuksu bir heyecanla dolduran o gözlerini görmemeye alışıyordunuz. Elleriniz üşüdüğünde onun elini tutmamaya alışıyordunuz. Yokluğuna alışıyordunuz.
Ve fark ediyorsunuz ki; zaman, almak isteyen için en büyük ilaçtı.”