Düşünceler
Blaise PascalEn Eski Düşünceler Gönderileri
En Eski Düşünceler kitaplarını, en eski Düşünceler sözleri ve alıntılarını, en eski Düşünceler yazarlarını, en eski Düşünceler yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Yanıltıcıdır önemli olduğumuz, başkalarınca sevildiğimiz. Bunu başkalarından istememiz de doğru değildir. Doğanın eliyle uslu, böyle bir önyargıyla yüklü olsak, kendimizi, başkalarını tanısak bile bu eğilimi söylememeliydik... Biz onunla birlikte doğacağız, öyleyse yersiz olacak doğumumuz, bütün kişiler kendi kendine ulaşmaya (eğilimini gerçekleştirmeye) çalışacak da ondan. Bu bütün düzenlere karşıdır: Kişi genellikle uğraşma gereğindedir, düzensizliğin kaynağına varma eğilimindedir kendince: Savaşta, yönetimde, alışverişte, özellikle insan gövdesiyle ilgili olanlarda... Böyle soysuzlaşmış istenç işte...
Her kişi kendince bir Tanrı yaratır.
İnsanın büyüklüğü, yoksulluğunu bildiğinden dolayı, büyüktür. Bir ağaç yoksulluğunu bilmez.
Kleopatra'nın Burnu: Daha kısa olaydı evrenin yüzü bambaşka olurdu.
Ben değerimi gövdemle kapladığım yerde değil, düşüncelerimin düzeninde arayabilirim. Buyruğum altında ülkeler bulunsa bile bundan daha büyük olamazdım. Enginliği yüzünden kuşatıyor beni evren, yutuyor bir toz gibi, ben de düşüncelerimle kuşatıyorum onu.
Yaşadıgımız çaga dayanamayız bir türlü hep yavaş adımlarla gelen gelecegi düşünürüz, ivedilik veririz gelecegin akışına, saklamak için geri çagırırız geçmişi, çökmüş, yitmiş gitmiş de ondan... Böylesine ustan yoksunuz işte,kendi gerçeklerimizi, bizim olanları düşünmeyiz bir türlü, anlamsız saçmalıklara dalarız, derin derin düşünmeden uçup gideriz.
Kim bilir, içinde uyanık oldugumuzu sandıgımız yaşamın, öteki yarısının uyandıgımıza inandıgımız uyku türünden bir uyku olmadıgını? O, altüst bir evrende yaşamaya inandığından, bu arada başka düşlere de kapılmış olabilir. Sık sık görüldüğü gibi, düşleri elden geldiğince birbiriyle bağdaştırmış, bir de uykuda kendi başına yapayalnız kalmış olursa kim kuşku duyabilir bundan? İnsanın sık sık düşe kapıldığı da sanılır, bir düş bir başkası üstüne konur kat kat yapılır, içinde yaşanıp kendimizi uyanık sandığımız yaşamın yarısının bir düş olması da olasıdır, belki de bir başka düş gelmiş, örtmüş onun üstünü, biz ölümle uyanmışız bir düşten, doğrunun, iyinin ilkelerini de bu ölüm denen doğal uykuda bulmuşuz belki.
İnsanlar doğruluğun yeryüzünün bir bölümü olduğunu söylemişler, yeryüzü suçunu da taşımış oldukları söylenecek mi? "Kimse mutlu değildir ölümün karşısında." Söylenecek mi ölümle sonsuz mutluluğun başladığı?