Dut Ağacı
Ayşe Gül Kara Zorlu
“Türkiye’nin gerçek sahibi ve efendisi, hakiki üretici olan köylüdür. O halde, herkesten daha çok refah, mutluluk ve servete hak kazanmış olan köylüdür.”
Sayfa 15Kitabı okudu
Zindan iki hece. Mehmed’im lafta
Baba katiliyle baban bir safta!
Bir de geri adam, boynunda yafta…
Halimi düşünüp yanma Mehmed’im!
Kavuşmak mı? Belki…. Daha ölmedim!
Avlu… Bir uzun yol… Tuğla döşeli,
Kırmızı tuğlalar altı döşeli.
Bu yolda tutuktur hapse düşeli.
Git ve gel…. Yüz adım… Bin yıllık konak
Ne ayak dayanır buna, ne tırnak!
Sayfa 74Kitabı okudu
Dün öldü!
Bugün can veriyor.
Yarın ise henüz doğmadı.
Yarınlarınıza Sahip Çıkın!
Çünkü an yaşanılır geriye ise sadece anılar kalır!
Sayfa 136Kitabı okudu
Karanlıklar mahkumun süt veren öz annesi
Onda sevinç ne gezer, viran olmuş hanesi
İsterim ki arkadaş uyu, ıstırabın çok ağır
Yeter feryat ettiğin çünkü bu duvarlar sağır!
Sayfa 7Kitabı okudu
“Cezaevinde vakit her zaman gecedir, sabah olmaz!”
Sayfa 125Kitabı okudu
Çileler iyi insan yetiştirir.”
Sayfa 121Kitabı okudu