Duygu Sapması
Yves SimonSözler ve Alıntılar
Hayatlarının dar bir yolun, bir orta yolun üzerine kurulmuş olduğunu hissediyorlar; gelip geçicisinden bile olsa, taşkınlığı, çılgınlığı andıran her şeyin, yasak değil, daha kötüsü, olanaksız olduğu bir yolun üstüne...
Suskun bir telefonun karşısında acı çekmenin ne olduğunu bilmem. Sizi beklemiyorum. Ama, ne zaman ölmek isteyip de aynaya baksam, karşıma çıkan hep sizin yüzünüz.
Size duyduğum aşk, aşk değil. Kaybedilmiş bir savaş.
Sayfa 154Kitabı okudu
“Sen ilk gördüğümde“ dedi Marianne, “hayatımı bağlayacağım bir erkek hayalinden kesinkes vazgeçeceğimi, gelecekte karşıma çıkacak insanlarla, bu kozu gitgide daha az ortaya süreceğimi anladım. Yaşlanmanın, yeniliklere yer verilmeyen yokluğu göz önüne almak olduğunu anlıyorum.“
Sayfa 151Kitabı okudu
Hayatımın deniz dünyasında sona ermesini isterdim; bir göçmen kuşun beni zarafetle bir dalganın doruğuna bırakmasını; kuşun geri dönmemek üzere uzaklaşmasını seyreder, bir yandan da, bütün hayatımı baştan yaşamak zorunda kalmadan yalnızlığıma kavuştuğumu düşünürdüm.
Sayfa 131Kitabı okudu
“Keşke gitsek...”
“Nereye?”
“Nereye olursa... Başka bir yere. Buradan kopsak...”
“Peki, neye bağlanacağız sonra?”
“Her şeye. Hayata, dünyaya, yürüyen insanlara, rüzgara, gökyüzüne, soğuğa, denize...”
Sayfa 112Kitabı okudu
Yazgımız, daha doğrusu amacımız, içimiz ısınsın diye birbirimize sokulmak değil, tam tersi başladığımız yerden uzaklaşmak. Düşünce yoluyla, hayal gücüyle, yürüyerek: ne yapalım edelim, hayatın günün birinde bizi koyduğu yerde kalmayalım.
Sayfa 233Kitabı okudu
aşk...
Gene de aşk bir tür küstahlık, gasp, birtakım dünyaları yıkma pahasına başka dünyaların oluşmasını sağlayan kutsal bir güç
Sayfa 144Kitabı okudu