Ölüm iki hece bir ömürdü. Bir nefesle başlayan hecenin devamını, üstümüze kapanan bir avuç toprak tamamlardı.
Ömer, o iki hecenin darağacında idam edilmiş gibiydi. İçime işleyen bakışlarım arkasında yatan duyguları daha iyi anlamanın ağırlığıyla eziliyordum.