Eflal
R. İdeliEflal Sözleri ve Alıntıları
Eflal sözleri ve alıntılarını, Eflal kitap alıntılarını, Eflal en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Kalbinin atışı, uğruna ruhumda cümleler dökülen bir melodi gibiydi."
Sayfa 391Kitabı okudu
"Ben ailemi kaybettim," dedim göğsüm sıkışırken.
"Hayır." Dedi hızlıca "Sen onları toprağa emanet ettin. Yüreğindeki sevgiyi kaybetmediğin sürece onları da kaybedemezsin."
Sayfa 85Kitabı okudu
"Kalbinde hissettiğin duygunun adıdır aile..."
Sayfa 84Kitabı okudu
"Huzur tam olarak neydi?
Bulunduğun yer, ait olduğun insanların varlığı, bir tatlı söz, güzel bir akşam yemeği, mutlu olduğunu hissettiğin sessiz dakikalar... Bazen bir kitabın sayfası, bazen olduğun yerden seni alıp götüren bir melodi, bazen bir çift göz... Huzur, her insanın bedeninde, zihninde, hayatında farklı bir şekilde cereyan ederdi."
Sayfa 325Kitabı okudu
"Anılarında varlar, Lâl."
"Anılar ölmez mi, Karan?
"Bir tek anılar ölmez."
Sayfa 302 - Artemis Milenyum
"Hangi hayat, dışarıdan göründüğü kadar kusursuzdu?"
Sayfa 56Kitabı okudu
"Hisler, bir insanın göz bebeklerinden dökülürdü. Sözler, hislerin yemini gibi elle tutulurdu."
Sayfa 261 - Artemis Milenyum
Camilerden daha çok dua edilen hastaneler,insanı büyük bir buhranın içine itiyordu.
"Zor diyorsun, zor olacak ki imtihan olsun."
Sayfa 88 - MevlanaKitabı okudu
"İnsanın içine düşen yalnızlık hissi, ansızın yağan yağmurun şehri ıslatması gibiydi. Toprak kokusu ciğerlere ne kadar bayram ettirse de ıslanma korkusu baskın gelirdi ve damlalardan korunmak için insana sığınacak yer aratırdı. Yalnızlık bazen çok güzeldi, bazen can yakıyordu."
Sayfa 54Kitabı okudu
"Karnın... Neden ağrıyor? Kalbini kırdığım için mi?"
"Zihninizi mezarlığa çevirmeyin..."
"Ölüm çare olsaydı mezarlıklarda boş yer kalmazdı," dedi. Fakat bunu bende biliyordum. "En büyük mezar, insanın zihnidir. Anılarına tutun, o zaman yaşarsın."
Sayfa 302 - Lal&KaranKitabı okudu
"Hikayenizi yazacak kalem sizin elininizde olsun..."
"Bir gün Leylayı anlmaktan korkmuştum hep. Juliet olup Şirin gibi sevmenin acı vereceğini düşünmüştüm. Belki farklı bir masalın kahramanı olurdum, belki de kendi hikâyemde mutu. Kim bilir, belki de o hikaye çoktan başlamıştı. Tek bildiğim, hikâyeyi yazacak kalemin benim elimde olduğuydu."
Sayfa 291 - Karan&LalKitabı okudu