Çünkü kulun sınırı Allah’ın hükümleriyle hükmetmek, onlarla kendisini bağımlı hissetmek ve onlara başvurmaktır. Eğer kul haddi aşıp Allah’ın indirdiği hükümleri dışlayıp istediği şekilde
hükmedebileceğini vehmederek kendisinin rububiyet ve uluhiyeti olduğunu iddia ederse isyana dalmış ve tağut haline gelmiş demektir.