''Kış çöker, üşürsün, yalan söylersin. Birer birer halkalar çerçeve olur gözlerinde, orada birikir göz yaşın. Kalabalıktı, yürüyorduk her şeyden habersiz sonra aniden tosladık birbirimize, 'pardon' dedik aynı anda... Bu kadardı işte, hepsi bir 'pardon' uzunluğunda. Yine karışacağız kalabalığa. Bir 'pardon' daha sığmayacak ömrüme... Sonra toprağa karışacağız... Bir çam ağacının iğnesi olup batacağız gökyüzünün göğsüne...''