Eleştiri nedir? Nasıl yapılır/yapılmalıdır? Sorularına günümüze değin birçok yapıtta yanıt aranmış, farklı bakış açılarından farklı yanıtlar üretilmiştir. Böylesi farklılıkları belirginleştirebilmek amacıyla J.C.Carloni ile J.C.Filloux, Fransız yazının çerçevesinde, 19.yy sonrasında kaleme alınan eleştiriler üzerine sürdürdükleri araştırmalarını Eleştiri Kuramı’nda yayınlamışlardır.
Tahsin Yücel tarafından Türkçeye kazandırılan kitapta bir yazın yapıtını aydınlatmak ve yargılamak için, eleştirmen, bir inak (dogma) ya da bir bilimde kendine nesnel temeller, nesnel ölçütler arayabilir mi, aramalı mıdır? Yoksa, tam tersine, öznelliği içine kapanıp kalmaya boyun eğmeli ve eleştirinin gerçek hiçbir kesinliğe erişemeyeceğini kabul mu etmelidir? gibi yönteme ilişkin önemli sorulara da yanıt aranır.
Eleştirinin yazınsal bir tür olarak ele alındığı Eleştiri Kuramı’nda, yazın eleştirisinde içi boşaltılmış, süslü tümcelerden, öznel yargılar, değerlendirmelerden, inakçı yaklaşımlardan, yapıtın ciddiye alındığı, betimlemeleri, düşünselliği, benzetme ve anıştırmalarla sürdürülen çözümlemeleri, bilimselliği ve daha birçok özelliği barındıran farklı yönelimler irdelenir. Aynı zamanda bu yaklaşımlarla kaleme alınmış eleştirilerin, uygulanan kuramla ne denli örtüştüğü de sorgulanmıştır.
