Edebi eleştiri, “edebiyat” denen şeyin bilinçsiz ya da örtük bir kavrayışını devreye sokan tekil bir okuma pratiğidir. Bir metnin ne olduğunu ve değerinin ne olduğunu bilmek, karmaşık ve zorunlu olarak yerleşik bir faaliyettir. Eleştirinin işlevi, edebi eserleri tanımaksa, karşılığında, yargılarının ölçütleri üzerinde sürekli bir düşünmeyi ima eder. Eleştiri, metinlerin tefsir ve yorum tarihiyle bağlantılıdır. Eleştiri, yargılamakla yetinemez, onu tanımak için sürekli olarak nesnesini inşa etmek zorundadır. Eğer eleştiri, Roland Barthes’ın yazdığı gibi, “edebi eser çok özel bir semantik sistemdir, amacı dünyaya “anlam” vermek değil, dünyadaki “anlamı” ortaya koymaktır” ve ayrıca herhangi bir yöntemin kendine özgü karakterinin de farkında olmasıdır.
Eleştiri Yöntemleri ve Edebi İnceleme adlı bu çalışma, tarihsel ve kuramsal bağlamlarına yerleştirerek edebi eleştiri yöntemlerini tanıtmak için tasarlanmıştır. Edebiyat öğrencileri ve edebiyat alanında bilimsel araştırma yapacaklar için tasarlanan bu çalışma, karmaşık olduğu kadar temel bir sorunun da değerlendirmesini yapıyor: metinlerin çözümlenmesinde eleştirel yaklaşım.
Sosyo-eleştiri, psiko-eleştiri, genetik, tematik ve metinsel eleştiri, yorumculara pek çok aydınlatıcı erişim yolu sunarak eski kaynak eleştirisi geleneğini zenginleştirdi. Her biri bir uzmana emanet edilen ayrı bölümlerde, eleştiri ve edebi inceleme alanında yeni yönelimlerin açık ve belgelenmiş bir sunumunu sunuyor: tarih, köken, oluşum, varsayımlar, ayrıcalıklı uygulama alanları ve olası sınırlar.
