"Beni sadece sevmen beni korumayacaktı Anne! Bana öğrettiklerinle beni koruyabilirdin beni ancak. Ne öğrenecektim peki senden? Susmayı mı? Her koşulda sorgusuz sualsiz kabullenmeyi mi? Bunlar seni korudu mu Anne?"
Neden güzel anıları özleyip onlar için ağlamak yerine onlara tekrar sahip olmak için çabalamaz insan? Ne tutar bizi? Ne bağlar elimizi kolumuzu? Geriye döndüğümüzde o anları bulamama korkusu mu?