Sözler ve Alıntılar
Bütün tarihçiler hata yapabilir. Hatalarımızı tartışma yoluyla anlarız . Bizden farklı düşünenleri dinler, kanıtlarımızı değerlendirir, bazen de fikrimizi değiştiririz. Başkalarının getirdiği kanıtları incelemeyenler bilim insanı olamaz. Başkalarının yargılarını dinlemeyenler gerçek tarihçi değildirler.
Tarih yazma işi, dünyanın neresinde olursa olsun, uzmanlar yerine sıradan insanlara bırakıldığında ortaya, naif açıklamalar, mitoslar ve efsaneler çıkmaktadır.
Görülen o ki, tarihçiler başta olmak üzere, bu konular üzerinde çalışan sosyolog ve siyaset bilimci gibi akademisyenlerle düşünürler, önemli sayıda ölümle sonuçlanan olayları soykırım olarak nitelendirme eğilimindeler.
Türk veyahut Müslümanların, Balkanlardaki mezâlimle birlikte, Rus ve Yunan mezâlimini de, Ermeni vahşetini de unuttuğunu, unutabildiğini kim söylüyor? Yapılanların hiçbirini unutmuş değiliz ve asla unutmayacağız. Ama yaşananları ‘unutmamak’ başkadır, bunu gündelik yaşantıdan siyasete, kültüre, sanata ve neredeyse hayatın bütün sahalarına çöreklenmiş total bir ‘ideoloji’ haline getirmek başkadır.
Osmanlılar, Kafkas cephesinde Ruslara, Mezopotamya ve Filistin’de ise Britanya’ya karşı çarpışıyorlardı. Bu cepheleri besleyen ikmal yolları, yoğun biçimde Ermeni toplulukları ve bir ölçüde ağır silâhlarla donanmış ihtilâlci Ermeni komiteleriyle meskûn Doğu Anadolu’daki mıntıkaların doğrudan içinden geçiyordu. İhtilâlci Ermeni komiteleri, 1915 baharında saldırmaya ve bu ulaşım hatlarını kesmeye başladılar. Böylece Ermeni ayaklanması, âcilen çâre bulunması gereken hakîkî bir güvenlik zarureti haline gelmişti ve imparatorluk ordularının bekasına karşı hayatî bir tehdit teşkil ediyordu.
Sayfa 218 - Cedit NeşriyatKitabı okudu
Ermeni ihtilâlcilerin amaçları diğer milliyetçi ihtilâlcilerinkinden çok farklıydı. İtalya'da yaşayan insanlar İtalyandı ve İtalyan devrimcileri çoğunluğun yönettiği bir devlet istiyorlardı. Polonyalı milliyetçiler Rus bir azınlık tarafından yönetilen bastırılmış bir çoğunluk olan Polonyalılar için bir devlet oluşturmak istiyorlardı. Tüm dünyada milliyetçiler en azından çoğunluğun kendini yönetebileceği bir devlet için savaştılar. Ermeni milliyetçileri için bu böyle değildi. Ermeni isyancıları kendilerinin, nüfusun %20'sinden daha az bir kısmını oluşturdukları bir toprağı ele geçirmek için savaştılar.
Sayfa 33Kitabı okudu
Ermeni milliyetçi rüyası ölmedi. Taşnaklar, tarihî başarısızlıklarına rağmen hâlâ mevcutlar; 1914'te istedikleri bütün toprakları hâlâ istiyorlar. Aynı problem varlığını devam ettiriyor: Kürtler ve Türkler, "Ermenistan" için talep edilen mıntıkada sayıca onlardan büyük ölçüde fazlalar. Dünyadaki Ermenilerin iki mislinden fazla Müslüman yaşıyor o mıntıkada.
Sayfa 141Kitabı okudu