Eroin Güncesi
Kanat GünerEroin Güncesi Sözleri ve Alıntıları
Eroin Güncesi sözleri ve alıntılarını, Eroin Güncesi kitap alıntılarını, Eroin Güncesi en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Hiç kimse, hele bir erkek beni kısıtlayamazdı.
Sahneye girmem gereken yeri ayarlayamadım ama çıkmam gereken yeri biliyorum.
"...özür diliyorum: beni yanlışlıkla çıkardılar sahneye."Kitabı okudu
İntihar mektubum
Sevgili tavşancığım,
Sana bir şeyler yazmak yerine milyonlarca şey söylemek isterdim ama artık imkânsız galiba. Sanırım seni çok şaşırttım. Senin intihar planlarınla her dalga geçişimde kendi ölümüme kendimi alıştırıyor, korkaklığımı yenmeye çalışıyordum. Bir de öyle bir hayalim vardı ki gerçekleşmesi demek, yeniden doğmuş olmam demekti. Fakat
«benim gibi sessiz sedasız utanarak terk etme sahneyi. »Kitabı okudu
Servisteki tek bağımlı bendim, benim dışımdakiler hep deli dediğimiz hastalardı. Hepsi o kadar mutluydu ki... Hemen hepsi çok eğlenceli insanlardı. Bazen doktorların onları iyileştirmeye çalışarak kötülük yaptıklarını düşünüyordum, bu halleriyle öylesine zararsız öylesine dingin görünüyorlardı ki onları toplumun o boktan karmaşasına sokmaya çalışmanın ne alemi vardı anlamıyorum.
Evde habire para konulu kavgalar yaşardık.
Ah şu partizanlar :)
Savundukları şeylere karşı değildim, ben de düzenden şikâyetçiydim. Ama daha kendi kişilikleriyle sorunları olan, kompleksleriyle başa çıkamayan bu insanların emek, halk, devrim derken süphanekeyi okuyan 7 yaşındaki bir veletten pek farkları kalmıyor, birbirlerinden özeleştiri falan istedikleri o ciddi tartışmalarda “benim babam senin baban” kavgası yapan çocukları andırıyorlardı. En çirkin durum ise onların da paraya tapması, onların da bir birlerini sömürmesiydi.
Yaşam şeklim sayesinde veda etmem gereken pek kimse yok. Öldüğümü bilmeleri de gerekmiyor ama ben yine de birkaç satır karalayacağım. En azından aileme (benden nefret etsinler diye) bir şeyler açıklamalıyım. Benim yüzümden mahvoldular, çöktüler. Benden beklenmeyen her şeyi yaptım, onları çok utandırdım. Çünkü onlar beni çevredekiler 'aman ne iyi çocuk yetiştirmişsiniz' desinler diye büyüttüler. Hele annem...
Ben hiç kimsenin hiçbir şeyine karışmaz kimseyle uğraşmazken, nedense herkes benimle uğraşıyordu.
Yaşam artık iyice çığırından çıkmıştı. Polyannalar bile intihar ediyor, ben hala yaşıyordum.
Ailem, okulu da bırakmanın ardından benden ümidi tamamıyla kesti. Annem şimdiye kadar para vererek üstüne düşeni yaptığını sandığı gibi, şimdi de para vermeyerek beni eroinden uzak tuttuğunu sanıyordu. Halbuki onun sayesinde para kavramı para psikozuna dönüşmüştü. Bizimkiler tam olarak nerede yanlış yaptılar? Bunu çözebilmiş değilim ama eğer bir çocuğum olsaydı ona para denen zırvalıktan hiç bahsetmezdim. Hele “doktor ol, para kazan, yaşlandığımızda bize bak” hiç demezdim. Sokakta para için birbirlerini düzen insanları görmesin diye belki evden çıkarmazdım. Hatta tıbben sakıncalı olmasa karşı cinsten bir çocuk daha doğurur, onları çiftleştirir, topluma ihtiyaçları kalmasın diye her şeyi yapardım.
Benim gibiler daha fazla yaşamamalı.
(:)Kitabı okudu
:D
Bir gün işe yırtık kotumla gitmiştim, saygıdeğer akristlerimizden biri beni görünce önce şuh bir kahkaha attı, sonra “Ah canım, ne bu halin, gelirken tecavüz mü ettiler?" dedi. Ben de “Evet, ilk tecavüzümdü, çok korktum”, dedim ve ekledim, “Siz ilkinde ne hissetmiştiniz?”
"Başarısız ressam kendi kanıyla son resmini yaparak intihar etti."
"Hiçbir anne baba kendinde kusur aramıyor..."
Yaşam artık iyice çığrından çıkmıştı. Pollyannalar bile intihar ediyor, ben hâlâ yaşıyordum.