Esbab-ı Nüzül: Kur'an Ayetlerinin İniş Sebepleri
Ebu'l-Hasan el-VahidiEsbab-ı Nüzül: Kur'an Ayetlerinin İniş Sebepleri Hakkında
Esbab-ı Nüzül: Kur'an Ayetlerinin İniş Sebepleri konusu, istatistikler, fiyatları ve daha fazlası burada.Hakkında
Muhaddis, fakih, dilbilimci ve şair olan Ebu’l- Hasan el-Vâhidî yaşadığı dönemde tefsirde asrın imamı olarak nitelenmiş bir müfessirdir. İmam Gazâlî kendisinin tefsir alanındaki üstünlüğünü kabul etmiş, hatta tefsir alanında bir eser vermemesini Vâhidî’nin telif ettiklerinin kafî olmasına bağlamıştır. Yine büyük bir müfessir olan Fahreddîn er- Râzî, hemen her ayetin tefsirinin başında Vahidî’den nakiller yapmıştır. Bir âyetin iniş sebebini bilmeden tefsirini yapmanın mümkün olmayacağını savunan Vâhidî’nin Esbâb-ı Nüzûl isimli kitabı bu alandaki en önemli eserlerdendir. “Âyetlerin iniş sebebi” anlamına gelen Esbâb-ı Nüzûl, daha sonra yazılan pek çok kitaba kaynaklık etmiştir. Necdet Çağıl ve Necati Tetik tarafından Türkçeye kazandırılan bu eser, gözden geçirilmiş yeni baskısıyla karşımızda.
Yazar: 
Ebu'l-Hasan el-Vahidi
Çevirmen: 
Necdet Çağıl
Çevirmen: 
Necati Tetik
Tahmini Okuma Süresi: 13 sa. 36 dk.Sayfa Sayısı: 480Basım Tarihi: Mart 2019Yayınevi: Ketebe YayınlarıISBN: 9786057949356Ülke: TürkiyeDil: TürkçeFormat: Karton kapak
Türler:
Benzer Kitaplar
Kitap İstatistikleri
Kitabın okur profili
Kadın% 35.3
Erkek% 64.7
0-12 Yaş
13-17 Yaş
18-24 Yaş
25-34 Yaş
35-44 Yaş
45-54 Yaş
55-64 Yaş
65+ Yaş
Yazar Hakkında
Ebu'l-Hasan el-VahidiYazar · 1 kitap
Nîşâbur’da doğdu. Araplar’ın Benî Kudâa kabilesine mensuptur. Mettûye ve Vâhid adındaki atalarına nisbetle Mettûyî ve Vâhidî nisbeleriyle anılmış, ancak Vâhidî diye şöhret kazanmıştır. Ticaretle uğraşan ailesi Rey ve Hemedan arasındaki Sâve’den Nîşâbur’a göç etmiştir. Vâhidî, önce Nîşâbur âlimlerinden Ebû Ömer Saîd b. Hibetullah el-Bistâmî’den hüsn-i hat öğrendi ve Kur’an’ı ezberledi. Daha sonra Ebû Bekir Ahmed b. Hasan el-Hîrî, Ebû Tâhir Muhammed b. Muhammed b. Mahmiş ez-Ziyâdî ve Hasan b. Muhammed el-Herevî’den hadis; Ebû Osman Saîd b. Muhammed el-Hîrî, Ebü’l-Kāsım Ali b. Ahmed el-Büstî ve Ebü’l-Hasan Ali b. Muhammed el-Fârisî’den kıraat dersleri aldı. Sarf, nahiv, meânî, lugat, şiir ve edebiyatı Ebü’l-Hasan İmrân b. Mûsâ el-Mağribî, Ebü’l-Hasan Ali b. Muhammed el-Kuhendîzî ed-Darîr, Ebü’l-Fazl Ahmed b. Muhammed el-Arûzî gibi hocalardan öğrendi. Tefsir ve kıraat ilmini üzerinde etkisi açıkça görülen hocası Ebû İshak es-Sa‘lebî’den tahsil etti. Kaynaklarda ilmî seyahatlerde bulunduğu belirtiliyorsa da nerelere gittiği zikredilmemektedir. Bununla birlikte bazı eserlerindeki ifadelerden Cürcân, İsfahan ve Bağdat’a gittiği anlaşılmaktadır (et-Tefsîrü’l-basîṭ, neşredenin girişi, I, 67-68; Cevde Muhammed Muhammed el-Mehdî, s. 65). Uzun yıllar medreselerde ders veren Vâhidî aralarında Ebü’l-Abbas Ömer b. Abdullah b. Ahmed el-Ergıyânî ve kardeşi Ebû Nasr Muhammed el-Ergıyânî, Ebû Muhammed Abdülcebbâr b. Muhammed el-Hevvârî, el-Kâmil müellifi Ebü’l-Kāsım el-Hüzelî, Ebû Bekir Yahyâ b. Abdürrahîm el-Makberî, Ahmed b. Muhammed el-Meydânî’nin de yer aldığı pek çok talebe yetiştirdi. Vâhidî, Cemâziyelâhir 468’de (Ocak-Şubat 1076) yetmiş yaşlarında iken (İbnü’l-İmâd, V, 292) Nîşâbur’da vefat etti.
Kaynaklarda allâme, muhaddis, tefsirde asrın imamı, fakih, Arap dilinde ve nahivde üstat, şair gibi sıfatlarla nitelenen Vâhidî’nin yaşadığı dönemde üne kavuştuğu, Nizâmülmülk’ün ve kardeşinin kendisine saygı gösterdikleri kaydedilir. İtikadda Eş‘arî, amelde Şâfiî mezhebine mensuptu. Eserlerinde Ehl-i sünnet akaidini savunmuş, Kaderiyye, Müşebbihe, Mücessime gibi fırkalara karşı mücadele etmiştir. Tefsir ve Kur’an ilimleri alanındaki üstünlüğü yanında Arap dili ve edebiyatındaki birikimiyle de tanınmıştır. İbn Teymiyye onun, hocası Sa‘lebî’den daha iyi Arapça bildiğini belirtmiş (Minhâcü’s-sünne, VII, 91, 312), kendisinden bazı manzumeler nakledilmiştir (Yâkūt, XII, 260-262). Öte yandan eserlerinde fıkhî izahlara yer vermesi bu alandaki bilgisini, Kitâbü’l-Meġāzî adlı kitabı da siyer ve megāzî alanındaki birikimini göstermektedir. Ancak eserlerinde yer yer zayıf ve mevzû hadislerle İsrâiliyat’a rastlanması yüzünden eleştirilmiştir (İbn Teymiyye, bk. bibl.; ayrıca bk. et-Tefsîrü’l-basîṭ, neşredenin girişi, I, 98-100).
