Eski Sevgiliye Yazılmış Mektuplar
Tezcan TopalEski Sevgiliye Yazılmış Mektuplar Gönderileri
Eski Sevgiliye Yazılmış Mektuplar kitaplarını, Eski Sevgiliye Yazılmış Mektuplar sözleri ve alıntılarını, Eski Sevgiliye Yazılmış Mektuplar yazarlarını, Eski Sevgiliye Yazılmış Mektuplar yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bana çok emeğin geçti, çok şey öğrettin, çok şey anlattın, sessizliğinde sabrı, feryadında cesareti öğrendim.
Sayfa 96 - Yitik Ülke Yayınları
Filmlerdeki kadınlar senmişsin meğer şarkılardaki kadınlar, romanların kadınları, arkası dönük yürüyen her kadın, fotoğraftaki yüzü belirsiz kadın, az önce kalkan otobüsün cam kenarında oturan kadın, yağmurda elinde şemsiyesiyle aceleyle yürüyen ve sonra sokağı dönüp ansızın gözden kaybedilen kadın, hepsi senmişsin, senden sonra öğrendim.
Sayfa 123 - Yitik Ülke Yayınları
Ellerim yaralı. Ancak sana baktıkça iyileşir bütün yaralarım.
Sensizlik yavaş yavaş zehirliyor beni. Gün geçtikçe, sensizlik biraz daha kanıma karışıp sinsice öldürüyor. Sen olmayınca, içtiğim tek dal sigara, bir bardak çay zehirliyor işte. Okuduğum kitaplar, konuştuğum insanlar, yürüdüğüm yollar zehirliyor.
Yokluğun aklımı ve kalbimi zehirliyor. Bir çocuk yüzüme gülse zehirleniyorum. Bir banka otursam, denize dönsem yüzümü, gözlerimi kapasam, bir kuş kanat çırpsa, babamın fotoğrafına baksam, metrodaki kalabalığa karışsam zehirleniyorum. Hayata dahil olduğum her an, parça parça yok oluyorum.
Beni soracak olursan böyle.
Sen nasılsın?
Sayfa 126 - Yitik Ülke Yayınları
Senin sessizliğin benim çaresizliğimin karşısında en sabırlı duruştu. Oysa bunu senin ilgisizliğine hatta bazen acımasızlığına bağlamak hem sana hem de kendime gereksiz acılar yükledi.
Sayfa 95 - Yitik Ülke Yayınları
Senden sonra öğrendim, geceyi uzatanın karanlığın süresi değil yaranın sızısı olduğunu. Gecenin üzerini örttüklerinden çok hatırlattıkları varmış; gerçekte üzerinin örtülmesini çok istediklerimiz. Bunu da senden sonra öğrendim.
Sayfa 123 - Yitik Ülke Yayınları
Sevdiğim,
Ne diyeyim ki? Adınla başlanmıyor artık mektuplara; unuttum adını. Tuhaftı da zaten. Etrafımda senin adınla çağrılmıyor kimse, içime sesleniyorum sadece, seninle ara ara konuşurken. O yüzden yok adın iki dudağımın aralığında. Sevdiğim! 'Sevdiğim'in içinde -di'li geçmiş zaman... Yani bir zamanlar eskidendiler, birazcık da hala var. Ey bir zamanlar gönlümün yongası, ilk kalp çarpıntım, ilk çırpınışım, gözümün ilk nuru, yazdığım her sözcüğün başlangıcı, seneler evveli sevdiğim... Nasıl sıkıştırabilirim seni şimdi bir ismin beş harfine?
Sayfa 72 - Yitik Ülke Yayınları
Kim ne derse desin gerçekten istediğin şeyleri yapmak için hiçbir yasak tanımadan harekete geçmediğin bir hayat, korkakça yaşanmış, boşa geçmiş, mutsuz bir hayattır.
Sayfa 82 - Yitik Ülke Yayınları
Çünkü kendimi hiçbir zaman o kadar güçlü hissetmedim. Korkularımı, zayıflıklarımı bildiğim kadar yola çıktığım insanların ikiyüzlülüklerini, kaypaklıklarını da çok iyi biliyordum... Onlara sonuna dek inanmamın benim sonum olacağını da iyi biliyordum. Çünkü daha yazacak onca yazım, gidilecek onca yerim vardı. Kendimi sadece duygularım, daha yapacaklarım, enerjim, başkalarıyla paylaşacağım umutlarım için korudum daha çok... Biliyor musun bu korkularım ve zayıflıklarım korudu beni yok olmaktan ve bu hayatın yalanlarına ve yozluklarına karşı kendimi savunmamı onlar bana öğretti...
Sayfa 30 - Yitik Ülke Yayınları
Evimizde televizyon olsaydı ve ben seyrettiğim her filmin sonunu hiçbir engel olmadan seyretseydim belki de bu denli tutkuyla sarılmazdım kağıtlarla kalemlere... hayatları yazmaya... İnsanların herkesten sakladıkları o gizli yanlarını, herkesten kaçırdıkları saklı öykülerini yazmaya bu denli tutkuyla bağlanmazdım.
Sayfa 26 - Yitik Ülke Yayınları
İnsan hayatta bir kez aşk oluyor ve ardından tüm yeni sevgililerde bu aşkı arayıp duruyor, kimi zaman bunun farkında, çoğu zaman ise inkarında.
Sayfa 94 - Yitik Ülke Yayınları
Beni bekleme, başkasıyla mutlu ol demeyeceğim elbette, bekle beni ne kadar uzarsa uzasın bekle beni. Bekle ki romanlarda olmayacak kadar güzel bir hayali bölüşelim seninle.
Sayfa 78 - Yitik Ülke Yayınları
İnsanın özgürlüğü kendine rağmen kendi gibi olabilmek olmalı. Yaşantı dediğin gündelik bunaltılardan örülü kurallar zincirinin biricik mucidi olduğunu fark ettiğinde evvela kendine öfkeleniyorsun. Sonra sana anahtarı uzatan elin sahibine.
Sayfa 49 - Yitik Ülke Yayınları
Sen olsaydın, bildiğim, öğrendiğim her şeyi unuturdum ben. Çünkü sadece sana bakarak hayatta kalabilirim.
Senin yüzüne bakarak hayatta kalabilirim.
Yüzünü benden çevirmezsen, yerin yedi kat derinlerinde, mezardan daha karanlık, paradan bile karanlık, havasız bir maden ocağındaki patlamada ölmem mesela. Bir yol bulurum, bir nefes saklarım içimde ve senin yanında veririm sakladığım son nefesi.
Sayfa 124 - Yitik Ülke Yayınları