Romana nû ya Tosinê Reşîd a bi navê “Evîna te ez parastim” derket.
Tosinê Reşîd di vê xebata xwe de, serê neştera xwe li kuleke nîvcomayî xistiye û careke din gotina, “Dil pîr nabe” di bîra me de aniye. Ev çîrok, çîroka du evîndarên bajarî ye û piştî bi salan ew ji devê herdu zayendan ve, heryek molonoga xwe vedibêje û ji me re qala sewiyeya miqedesiya hezkirina xwe dikin. Bi israr ji me re dibêje ku em her yek li ciyekî man, miradê me bi hev nebû, lê dilên me li ba hev man.
Cûdahiyek çîrokê heye ku naşibe serpêhatiyên li ber destê xwendevanên kurd. Kirasekî bajarî li çîrokê hatiye kirin û ji hêla formê de jî vegotineke ji du cihokên cûda diherike lê di netîceyê de digihêje ser heman delavî. Bi vê xebatê em têdigihêjin ku her kurdek li ser kîjan axê bijî jî gaziya wan ji heman deng û awazî bilind dibe…
