Anton Çehov, Virginia Woolf, Katherine Mansfield, Edgar Allan Poe, Guy De Maupassant..... diye devam eden bir yıldız kadrosu var kitabın. Her yazardan bir öykü karşılıyor bizi. Kimisi on sayfaya çıkarken kimisi iki sayfada kalıyor .
Gayet akıcı. Ben çeviri konusunda sıkıntı yaşamadım. Yalnızca burada her yazarın kendine has dili olduğunu unutmamak gerek. Mansfield sayfaları benim için su gibi akarken Puşkin bitmek bilmedi gibi.
Kitap ismini Nobel ödüllü Fransız yazar Anatole France'ın bir öyküsünün içinde geçen söz öbeğinden alıyor. Okurken; evdeki hırsızlık vukuatında suçlu bulunan bir öğretmen olabilirsiniz, yan evdeki ölünün yerine siz müthiş bir piknik partisi verebilirsiniz, rahip olduğunuz hâlde günahlarınızı ve ağırlığınızı artık taşıyamayabilirsiniz. Her şey mümkün!
Favori öykülerim Papazın Kara Peçesi ve Ucube Janet oldu. Robert Louis Stevenson en sevdiğim olmasından mı bilemiyorum ama parıl parıl parlıyordu hikâyesi. Güzel bir kapanıştı.
Otobüs beklemenin, metrobüste sürünmenin,vapurda dinlenmenin güzel bir arkadaşı olabilir kendisi. Sadece derleyen kim, herhangi bir yerde yazmıyor. Bu ayrıntıyı da atlamak istemedim.
