Allah'a kavuşacağını ve Ahiret gününü göreceğini uman kişinin mutlaka nefsini terbiye etmesi gerekir. Zira Allah Azze ve Celle kulun kurtuluşunu nefsini terbiye etmesine bağlamıştır.
Nasıl olur da bir kul kendisine bunca şey bahşeden, yapmış olduğu hatalara, kötülüklere rağmen ona devamlı olarak nimetleri sunan ve onu kendi emrine âmâde eden yaratıcısına tüm kalbiyle ve azalarıyla sevgi beslemez ?