En Eski Fahrenheit 451 Gönderileri
En Eski Fahrenheit 451 kitaplarını, en eski Fahrenheit 451 sözleri ve alıntılarını, en eski Fahrenheit 451 yazarlarını, en eski Fahrenheit 451 yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Siz diğerlerine benzemiyorsunuz. Birkaçını tanımıştım, biliyorum. Konuşurken yüzüme bakıyorsunuz. Dün gece ay hakkında bir şeyler söylediğimde, aya baktınız. Diğerleri bunu asla yapmazdı. Diğerleri ben konuşurken, terk edip giderdi. Ya da tehdit ederlerdi. Kimsenin bir başkasına ayıracak zamanı yoktur. Bana katlanan ender kişilerden birisin. İşte bu yüzden senin itfaiyeci olman çok garip. Sana pek uymuyor, her nasılsa.
Sayfa 49 - İthaki Yayınları, 2. BaskıKitabı okudu
Sensin sebepsiz!
Sen orada değildin, görmedin dedi. Kitaplarda bir şeyler olmalı, bizim tahayyül edemeyeceğimiz bir şeyler olmalı ki kadın da kitaplarıyla beraber yanmaya razı oldu. Sebepsiz yere neden kendisini yakmış olsun!
Düşüncelerini kâğıtlara geçirmek belki bir adamın bütün hayatına mal oldu. Bütün bir hayat iki dakika içinde yanıp kül oluyor.
Büyükbabam, herkes öldüğü zaman geride bir şey bırakmalı, derdi. Bir çocuk, bir kitap, bir resim, bir ev, yapmış olduğu bir duvar ya da bir çift ayakkabı. Ya da ekili bir bahçe. Ellerinin bir şekilde dokunduğu ve ruhunun öldüğün zaman gidebileceği bir şey, öyle ki insanlar senin ağaç ya da çiçeğe baktığı zaman seni orada görebilsinler. Ne yaptığın önemli değil, derdi, yeter ki sen ellerini onun üstünden çektiğin zaman, ona dokunduğun zaman ki halini değiştiren bir şey yapmış olasın. Otları sadece biçen bir adamla, gerçek bir bahçıvan arasındaki fark dokunuştadır, derdi. Otları biçen bir adam orada hiç bulunmamış gibidir, fakat bahçıvan ömür boyu orandadır
Kitap için bir ömür
"... Ayrıca kitapları da düşündüm. İlk defa her bir kitabın arkasında bir adam olduğunu düşündüm. Bütün bunları bir adam yapmış olmalıydı. Bu adam bunları yazana kadar ömrünü harcamış olmalıydı. Ve bütün bunları şimdiye kadar hiç düşünmemiştim."
Sayfa 51 - Bay MontagKitabı okudu
"Büyükbabam, herkes öldüğü zaman geride bir şey bırakmalı, derdi. Bir çocuk, bir kitap, bir resim, bir ev, yapmış olduğu bir duvar ya da bir çift ayakkabı. Ya da ekili bir bahçe. Ellerinin bir şekilde dokunduğu ve ruhunun öldüğü zaman gidebileceği bir şey, öyle ki insanlar senin diktiğin ağaç ya da çiçeğe baktığı zaman seni orada görebilsinler."
Sayfa 226 - İthaki Yayınları 2012 BasımKitabı okudu
