Medine ' den ve ravza-i mutahhara'dan derin bir ıstırap ile âdeta koparcasına ,ağlaya ağlaya ayrılan, kendisinin yapabileceğini söylemiştim.
Bu sözler karşısında son derece duygulanarak birdenbire gevşeyiveren paşa,bir nefes gibi hafifleten sesiyle ,kelimelerin üzerinde dura düşüne;Ağlayan yanlız ben mi idim ,a yavrum ?O ayrılış acısını hangimiz unuttuk ?unutabilirmiyiz?