Fareler ve İnsanlar
John SteinbeckFareler ve İnsanlar Gönderileri
Fareler ve İnsanlar kitaplarını, Fareler ve İnsanlar sözleri ve alıntılarını, Fareler ve İnsanlar yazarlarını, Fareler ve İnsanlar yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Adam sen de, bunlar da zenci lafı. Hem de sakat bir
zenci. Yani, boş laf, senin anlayacağın. Ama ne de olsa, bunu hatırında tutarsın. İlk defa görmüyorum bunu, bin defagörmüşüm ... Biri anlatır, öteki duymaz veya anlamazsa kulak asma, hepsi boştur. Asıl mesele, insanın konuşması, ya
da dilini tutup bir köşede oturması. Geri yanına kulak asma."
Kafalarında çiftliklerini taşıyan ne adamlar tanıdım. Ama hiçbir zaman kavuşamadılar o çiftliğe.
Düşünceli düşünceli: "Birlikte dolaşan insanlara çok rastlanmaz. Nedendir bilmem. Şu kör olası dünyada insanlar birbirlerinden korkuyorlar da ondan belki."
Kulakları kendisine söylenenden çok fazlasını işitir ağır konuşması, düşünce değil, düşünceyi de aşar, bir anlayıştan haber verirdi.
Hareketlerinde öylesine derin bir ağırbaşlılık ve sakinlik vardı ki o söze başlayınca bütün konuşanlar dururdu. İtibarı o kadar büyüktü ki ister politikadan söz edilsin, isterse aşktan, her konuda onun sözüne derhal inanılırdı.
Bizim konuşacak, bize ilgi gösterecek bir kimsemiz var.
"İnsan olmak için pek akıllı olmaya gerek yok. Hatta bana öyle geliyor ki, bazan tam tersi oluyor. Gerçekten zeki ve kurnaz bir adamı al örneğin, iyi bir insan çıkması nadirdir."
Birbirimize ihtiyacımız varken insanlar neden birbirinden uzak, korkuyor..
"Birlikte dolaşan insanlara çok rastlanmaz. Nedendir bilmem. Şu kör olası dünyada insanlar birbirlerinden korkuyorlar da ondan, belki."
"Her zaman okur. Odasında kitaplar vardır."
Slim dosdoğru George'a geldi, onun yanına, ta dibine oturdu.
"Üzülme," dedi. "Bazan ister istemez yaptığımız şeyler vardır."
Burada birinin geceleyin oturup kitap okuduğunu veya düşündüğünü bir gözönüne getir. Bazan arpacı kumrusu gibi düşünür, ama düşündüğü doğru mudur, değil mi, söyleyecek bir can bulunmaz yanında. Bir şey görecek olsa, gerçek mi, değil mi, bilemez. Yanında oturan birine dönüp, sen de görüyor musun bunu, diye soramaz. Hiçbir şeyden emin olamaz.
“Bizim gibi çiftliklerde çalışan insanlar, dünyada yapayalnızdırlar. Ne kimseleri vardır, ne bir yurtları. Bir çiftliğe gider, orada beş on para biriktirir, sonra şehre inerek hepsini harcarlar... Para biter bitmez de başka bir çiftlikte didinmeye giderler. Umacak hiçbir şeyleri yoktur yarından.”
George
