Ahmet Mithat Efendi'nin Felâtun Bey ile Râkım Efendi romani, Tanzimat döneminin kültür tartışmalarını, günlük yaşantı içerisinde, belli başlı durumlarda açıkça göstermiştir.Tartışmalar ağırlıklı olarak Batılılaşma tartışmalarıdır.Felâtun Bey şık giyinmenin, gezip tozmanın peşinde batı özentisi bir tiptir.Râkım Efendi ise Çalışkan , kendini yetiştirmiş Doğu ve Batı kültürlerini özümsemiş biridir. Ahmet Mithat Efendi alafrangalık ile alaturkalığın taban tabana zıt oluşunu vurgulayıp, karakterlerin yaşam standartlarına olan etkisini yaşanan olaylar ile gözler önüne seriyor. Birbirine tamamiyle zıt bu iki tipi çeşitli olaylar içinde mizahi bir ile karşılaştırıyor. Kitabın dil ve üslubu ise okuyucu ile geleneksel bir dil ile sohbet havasındaydı. Romanda esirlik ve kadın meselelerine de değiniliyor. Ah Canan! sen ne güzel bir cariyesin. En sevdiğim karakterlerden biri Canan idi.Josephino 'nun dostluğu, Fedâi kalfanın analığı hele o İngiliz kızlar
"Diliniz yüreğinizdeki şeyi söylemiyor .."
Okurken çok keyif aldığım bir kitaptı. Kitabın sonunda Râkım beni çok şaşırttı Kitabı okurken bana eşlik eden arkadaşlarıma teşekkür ederim. Bundan sonra okumalarımda Türk Edebiyatı Klasikleri’ne daha çok yer vermeye çalışacağım. Lütfen okuyun, mutlaka okuyun. Kitapla kalın 🕊
