Her şeye rağmen sonunda Descartes’in yöntemi, kuşku edemeyeceğimiz bir inancımızın bulunduğunu gösterir. Bu da kendi varlığımıza olan inancımızdır. Descartes’in buradaki akıl yürütmesi şöyledir: kuşku duymanın bizzat kendisi, kuşku duyan bir ‘ben’in var olduğunu kanıtlamaktadır. Böylece onun meşhur sözüne gelmiş oluyoruz: “Düşünüyorum öyleyse varım.” (Cogito ergo sum)