Feride - Bütün Şiirleri 2
Yılmaz OdabaşıSözler ve Alıntılar
tüketmeden sevda ezgilerini bir ünlem olmak varken; üç mevsim ilkyaza açılırken yeşile dolmak, yerküreyi uçurumlarda bile sarmaşık gibi sarmak, tek telden her tele bir akort olmak, dorukların dağlarına tutunup kalmak, meydanlarda -halaylarda diz kırıp gülmek varken;
sen sar
ve sor beni bırakıp gitmek varken ...
şimdi "kaç" diyorsun da
başka sokağım yok ki
yağmurum yok ki benim!
feride,
sen bu kadar akıllının içinde nasıl...
nasıl delisin böyle?..
Ben bu şiiri okusam, sen çıkar mısın?
(Herkesin bir Feride'si vardır bilmez miyim.
Herkesin bir ayakkabısı gibi bir de şarkısı.
Herkesin bir kimsesi vardır ben bilmez miyim; bir de kimsesizliği...)
ay biter-
se bende biter, ay üşür-
se ölmüşlüğüm kadar üşürüm ben de...
Yanmaktan değil, yakmaktan 'müebbeden men' ömrümde,
bir tutam hırçın gençlikle,
yürüdüm takvimlerin amansız büyüsüne;
yüreğim uçurumlar denginde.