Istilahta ise; kulun Allah Teâlâ'yi sevmesidir.
Bu sevgi öyle bir
haldir ki, kul bu hali kendi kalbinde bulur.
Bu sevgi herhangi bir sıfatla vasfedilemez.
Kalbdeki bu hal, muhabbet sözünden daha açık ve anlaşılır bir şekilde
sınırlandırılamaz..
Bazı âlimler de demişlerdir ki, Allah'ı sevmek ona saygı göstermek ve onun Rızasını tercih etmek, Allah'ın belalarına karşı az şikâyette bulunmak,
Allah'ın zikri ile çok uğraşmaktır.