Öyle oluyor. Bir süreliğine kaldırıp saklıyorsun, son dolabın içinde başka bir şey ararken hatırlıyorsun, az kaldı diye düşünüyorsun. Sonra orada, dolapta duran bir şeye dönüşüyor; önüne, üstüne başka şeyler yığılıyor, sonunda artık hiç düşünmez oluyorsun onu. Eskiden parıltılı hazinen olan şeyi. Düşünmüyorsun artık. Bir zamanlar hayal edemeyeceğin bir kayıpken şimdi zor hatırladığın bir şeye dönüşmüş. Böyle oluyor işte.