Seni tanımış ve elinle zehirlenmiş durumdayım. Bağlarının nereye doğru uzandığını bilmeyen bir esir gibi oldum. Hatta iradesini kaybettiren şarabı fazla kaçıran ve yüzüne vuran eli öpen bir sarhoşa döndüm.
Yaşam bu mu? Yaşam, geçip gitmiş ve izleri silinmiş bir mazi mi? Yoksa maziye yapışarak kaçan bir şimdi mi? Ya da ancak geçtiği ve şimdi yahut mazi olduğu zaman bir anlamı olan bir gelecek mi?