Fosforlu Cevriye
Suat DervişSözler ve Alıntılar
Cevriye'yi ona bağlayan duygu bir kasırga şiddetindeydi ve Cevriye bu hissin önünde müthiş bir kasırgaya kapılmış ince bir dal parçası iradesizliği içinde ona doğru sürüklenip gitmişti.
Bu yıldızların her biri, birimizin yıldızıymış. Ve biz öldüğümüz zaman, onlar gökten kaybolurlarmış.
Ama her insanoğlunun göğüs kafesinin içinde bir yürek vardır. Yalnız her yüreğin dili ayrıdır.
Sevgilisine giderken, üstündeki gündelik elbiselerini atan bir insan gibi fahişeliği, sokağı, meyhaneyi, jilet yaralarını, dövüşü, küfürleri, rezaleti üzerinden sıyırıp atıyor, başka bir kimlikle süsleniyor ve oraya öyle gidiyordu.
Cevriye onu tanımadığı için, sevemediği anasının, hayali kalbinde ölmemiş olan babasının, dünyaya gelmemiş olan, geldiyse kendisinin tanımadığı kardeşlerinin, hiçbir zaman bir genç kız olmadığı için karşısına çıkmamış bulunan nişanlısının, kendisine hiç de kısmet olmayacak kocasının yerine sevmişti. Onu hepsi için ve hepsi kadar sevmişti
Bu vahşi ve iptidai bakışlı gözler başka kadınların gözleri gibi, ruhlarının fırtınalarını maskeleyen bakışlarla süslü değildi.
Onu tanımadan ve sevmeden evvel acaba hayatını ne dolduruyordu? Şimdi ona ait olmayan tek düşüncesi yoktu.