Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Fotoğraftaki Kadın

Alper Kaya

Fotoğraftaki Kadın Gönderileri

Fotoğraftaki Kadın kitaplarını, Fotoğraftaki Kadın sözleri ve alıntılarını, Fotoğraftaki Kadın yazarlarını, Fotoğraftaki Kadın yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
319 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
İnsan özünde bencil bir mahlûkattır. Bir kez aynı masada oturup bir şeyler paylaşmışsa, kırk yıl boyunca o insanı görmeyecek bile olsa hep bir gün görebileceği konumda olsun isterdi. Onlarca yıl hiç aramıyayım ama aradığımda telefonun öbür ucunda olsun hiç gitmesin, hiç solmasın, hiç ölmesin. Her ölen ahbap, her giden dost, her vedalaşılan akraba; kendi nihai yok oluşuna örülen birer taştı aslında.. Herkese merhaba Bugün sizlere @kentkitap 'tan tarafından yayınlanan @repla6 'nin kaleminden Fotoğraftaki Kadın kitabının yorumu ile geldim. Komiser Tahsini okumaya son kitaptan başladım ama önceki kitaplarıda kesinlikle alacağım. Komiser Tahsin'e ba-yıl-dım.. Zorunlu bir sebepten dolayı Komiser Tahsin Kuşadasına tatile gitmek zorunda kalır. Bir akşam mekânda otururken bir kadının ölümüne şahit olur ve ölümün kaza değil bir cinayet olduğunu anlar. Bu olayın ardından Kuşadası Emniyet Amiri Okan Komiser Tahsin ile iletişime geçer.1994 yılında işlenmiş amma velakin bir türlü çözülememiş bu cinayet davası için kendisinden yardim ister. 94 te yılında öldürülen Ilgaz'ın arkadaşı Leman'a ilgi duymaya başlar Komiser Tahsin ve Ilgaz hakkında yeni birşeyler öğrendikçe olayların dosyada yazıldığı gibi olmadığını anlar ve ve Kuşadası Emniyet Amiri Okan Yılmaz' a yardım etme isteğini kabul ederrr ve olayı araştırmaya başlarlar. Bundan sonrası artık kitapta Kitap ödüllü bir kitap ve ben kitaba bayıldım. Seriyi sırası ile takip etmedim ama yazarın kalemine ve Tahsin karakteri hayranlık uyandırıcı. Tartışmasız muhteşem bir kitaptı bence.
Fotoğraftaki Kadın
Fotoğraftaki KadınAlper Kaya · Kent Kitap · 201810 okunma
Yerde kaç cansız beden var? Onu saymak kolaydı… Peki, kaç kişi cansız kalmıştı? Bunu hiçbir zaman tam anlamıyla bilemezdin. “Kaç kişi kaldıysa geride, o kadar” diyemezdin cevap olarak.
Reklam
Her aile, bir şehirdir; her şehrin büyük sırları vardır.
319 syf.
8/10 puan verdi
·
Beğendi
·
8 günde okudu
İnsan garip bir varlık. Nasıl ki adres değiştirdiğinde adı değişmiyorsa, kaderi de değişmiyor. Sanki yanında görünmez bir çanta varmış gibi yanında alışkanlıklarını, dertlerini, aynı sakarlıklarını aynı hatalarını da götürüyor. Maalesef bunu anladığında gideceğin yere varmış oluyorsun. Gider gitmez unutmak, uzaklaşmak istediğin her şey başka bir şehirdeki muadilinin suretiyle karşına çıkıyor. “Git uzaklaş buralardan, biraz tatil yap.” Bunu diyenleri anlamıyorum. Şehir değiştirmek bir insanı neden değiştirsin ki? Aynıyım işte. Hala banyoya girdimde üzerimden su yerine kan süzülüyor. Hala aynalarda kendi yüzüm yerine, katillerini bulamadığım cesetlerin yalvaran yüzleri. Yürüyen, insan boyunda, devasa bir kanser hücresi gibiyim. Ayak bastığım her yer cinayet mahalli, uzandığım, uyuduğum her yer cinayet büro. Her yer karanlık. Hoş bir anason kokusu burnumu yakıyor. Belki bu iyi gelir diye kokunun kaynağını arıyorum. Odanın için hayatım kadar karışık; her yer her yerde. Dizim sehpaya çarpıyor. Önce yere düşen, sonra kırılan bir şeyin sesini duyuyorum; bir resim çerçevesi. Ortada bir adam var; saçlar jöleli, esmer, uzun boylu ve yakışıklı. Manken gibi. Diğer yanında bir kadın. Mutlu, güzel, havalı. Neden bilmiyorum ama bu odadan çıkmanın anahtarı o kadında. Ya ben girmeliyim bu çerçeveden içeri ya da Fotoğraftaki Kadın çıkmalı dışarı. Yazımın tamamına haberlotus.com/fotograftaki-kadin adresinden ulaşabilirsiniz.
Fotoğraftaki Kadın
Fotoğraftaki KadınAlper Kaya · Kent Kitap · 201810 okunma
“İnsan özünde bencil bir mahlûkattı. Bir kez aynı masada oturup bir şeyler paylaşmışsa, kırk yıl boyunca o insanı görmeyecek bile olsa hep bir gün görebileceği konumda olsun isterdi. Onlarca yıl hiç aramayayım ama aradığımda telefonun öbür ucunda olsun, hiç gitmesin, hiç solmasın, hiç ölmesin. Her ölen ahbap, her giden dost, her vedalaşılan akraba; kendi nihai yok oluşuna örülen birer taştı aslında.”