Seyyid Abdulkâdir Geylani’ye ait olduğu kabul edilen Füyûzât-ı Rabbâniyye adlı eser, Kadirilerden Seyyid Muhammed Said’in oğlu Seyyid İsmail tarafından kaleme alınmış olup, müellif, “Gavs-i A’zam’a ait zikir, fikir, vird ve manzumelere, duâ ve niyazlara olan ehl-i tarikatın ihtiyacını ve bu hususta kendisine birçok defalar baş vurulduğunu, böyle bir eserin hazırlanması için kendisini teşvik edenlerin istek ve ısrarlarının kesilmediğini söyler ve buna bilhassa dikkati çekmek ister.”
Bu eser Kadiri tarikatinde kabul görmüş olması dolayısıyla, pirleri konusunda tarikat zihniyetini belirtmesi açısından önemlidir. Eserde şu ifadeler yer almaktadır;
“Benim emrim, Allah’ın emridir; eğer ol! dersem oluverir. Hepsi de Allah’ın emriyledir, ama sen benim kudretime hükmet! Benim kabrim Beytullah’dır, gelen onu ziyaret eder. Ona seğirtir de izzet ve Rıfat ile yüce makama erişir. Benim ocağımı tavaf et yedi defa, emânıma sığın! Her yıl beni ziyâret için meşguliyetten sıyrıl! Bana doğru haccedip gelin, evim kurulu bir kâbe.Beytin sâhibi yanımdadır, koruluğu haremimdir.
”“Her KUTUB tavaf eder Beytullah’ı yedi defa.Ben ise Beyt’in kendisiyim çadırımı tavaf ediciyim.”(Alıntılar, Füyûzât-ı Rabbâniyye, Şeyh Abdülkadir Geylâni, Çeviren Celâl Yıldırım, sayfalar, 57-67-68-69. Bedir Yayınevi 1975 ).Yukarda ki iddialarda, Allah gibi “Ol” emrine sahip olduğu söylenmekte. Kâbe’nin tavaf edilmesine alternatif olarak, evinin tavaf edilmesi istenmekte. Namaz kılmaması konusunda da şöyle denmektedir.
“Bana dediler ki: “Ey filan! Namazı terk ettin. ”Bilmezler ki ben Mekke’de namaz kılarım..
