Kimsesizliği bir yoldaş gibi görebiliyorum... yanı başımda, beni terk etmeyen, sürekli eşlik eden içimi burkan, yüreğimi ezen yalnızlığı, annesizliği, anne ve babamın soluk alıp verdiğini, bir yerlerde toprağı çiğnediğini bile bile yetim ve öksüzlüğü bir varlıkmış gibi hissedebiliyorum.