O soluk benizleri, o sıkılmış yumrukları, o acınacak cesetleriyle küçücük çocuklar! Cephede ne yaptıklarını bilmeden koşup duruyorlar ama yaralandıkları zaman bağırmayı bile gururlarına yedirmiyorlar.Karınları deşiliyor, kolları, bacakları uçuyor da yalnızca yavaş sesle hıçkırarak analarını çağırıyorlar.Ve yanlarına birisi yaklaşır yaklaşmaz hemen susuyorlar.
Sayfa 120