“Oysa ilk zamanlar fırtına yağmur kar olanca bağımsızlığıyla eser yağardı. Çatılarımız güvercinli, yüreğimiz kanatlı… Bahçemizde kaplumbağalar dolanır, kediler gezinir, ay batar, güneş gülerdi. Ücraydı sokağımız; zaten belirsizlikler içinde kaybolur yiterdi.Bindiğim aeabalarla evin önüne gelince sürücüye geri geri çıkmasını yolun bundan sonrasının olmadığını söylerdim. Tıpkı bilemediğimiz yarınlarımız gibi…”