Geçmişten Günümüze Kişilik Kuramları kitaplarını, Geçmişten Günümüze Kişilik Kuramları sözleri ve alıntılarını, Geçmişten Günümüze Kişilik Kuramları yazarlarını, Geçmişten Günümüze Kişilik Kuramları yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bakım veren (genellikle anne) ile çocuk arasında karşılıklı olumlu etkileşimin başladığının ilk belirtileri olan bebeğin gülümsemesi, bebek dört haftalıkken ortaya çıkmaya başlar.
İnsan yavrusunun bağlanma sisteminin gelişimi, diğer memeli türlerin yavrularına göre zaman almaktaıdr. Yeni doğan bebek, annesine ya da bir başkasına hemen bağlanmamaktadır.
Çocuğun bağlama davranışları, kişilerarası deneyimlerden, aile içindeki erken dönem yaşatılarından, özellikle de ayrılma ya da kayıp yaşama olasılığından etkilenmektedir.
Bağlanma kuramı; "bağlanma stili" , "bağlanma duygusu" , " bağlanma davranışı" , bağlanmanın içsel çalışma modeli" gibi birbiriyle bağlantılı birçok farklı kavramlarla kullanılmaktadır.
Çocuk güvenli üst olmadığı ya da ondan ayrılmak durumunda kaldığında sıkıntı yaşamaktadır. Böyle zamanlarda ayrılık kaygısını en aza indirmek için savunma davranışları sergilemektedir.
Küçük çocuklar, kendisine bakım veren kişiyi gittikleri her ortamda takip ederler. Çocuğun kendisini rahat hissettiği mesafe, yaşına, mizacına gelişim geçmişine bağlı olarak değişmektedir.
Bowlby'nin Bağlanma Kuramı'nın en önemli kavramlarından biri olan "anne yoksunluğu" kavramı ile daha var olan şeyin alınması değil "ihtiya duyulan şeyin yokluğu" ifade etmektedir.
Bağlanma, davranış sistemi, insan gelişiminin etolojik modeli ile modern kişilik duygu düzenleme kuramları arasında kavramlar bir köprü oluşturmaktadır.
Bağlanma Kuramı; çok yönlü bir kişilik yapısı, işlevişi ve gelişimi kuramı olmasının yanı sıra aynı zamanda kişilerarası davranış kuramı, duygusal bağlar duygu düzenleme ve yakın ilişkiler kuramıdır.
Bağlanma, bebeğin kendisini güvende hissettiği kişiyle arasında kurduğu bağ ifade etmektedir. Bu bağ, duygusal bir bağdır ve rahatlığı, korunmayı ve güvenliği içermektedir.
Kohut kendiliği (self) başlangıçta "kendilni algılayış biçimi ve kendisiyle ilgili imgeler bütünü" şeklinde tanımlarken, daha sonra kişiliğin çekirdeği algıların ve girişimlerin merkezi şeklinde tanımlamıştır.
Çocuklukta benlik ve kendiliknesnesi arasındaki etkileşimlerin kalitesine bağlı olarak benlik, ya sağlam ve sağlıklı yapı ya da az ya da çok ciddi hasarlı bir yapı olarak ortaya çıkacaktır.