Postmodernistlere göre bütün siyasal ideolojiler, felsefi-bilimsel dizgeler ve kurumsallaşan dinler (mesela Marksizm, Aristotelesçilik, Psikanaliz, Katoliklik) birer büyük anlatı olup; bütün büyük anlatıların ortak özelliği, toplumsal-siyasal hayatı, tekçi (monist) bir bakışla, hakikati gösterdiği söylenen tek bir öğretiler (dogmalar, ilkeler) birliğinin kılavuzluğunda düzene koyma isteğidir.