Bu kutsal yeryüzünün her yeri kutsaldır halkıma. Parıldayan her bir çam iğneciği, her sevecen kıyı, kayalık ormanda yükselen tüm buğular, güneşin aydınlattığı açıklıklar, sonra vızıldayan böceklerin hepsi, tümü kutsaldır bunların bize... Toprağın parçasıyız biz, toprak da bizim parçamız. Kız kardeştir bize o hoş kokulu çiçekler; erkek kardeşlerimizdir geyikler, atlar, koca akbabalar. Kayalık yarlar, kırlarda yetişen sulu yemiş, tayların bedenindeki sıcaklık, bir de insan... Bir aile tümü... Amerika kıtası yerlilerinin insanla yeryüzü arasında, ya da başka bir deyişle insanla toprak arasındaki ilişkinin ayrımına varmadan uzun bir geçmişi vardır. Şef Seattle'ın sözleri bu duyarlılığın en güzel bir biçimde dışavurulmasıdır. Umarız ki bu sözler, toprakla, bitkilerle, hayvanlarla, güneş ve rüzgarla bağımızı yeniden kurmada, yeni bir duyarlılığın kapısını açmamızda yardımcı olur bize...
Makiler yerini bu kitaba bıraktı.
Kızılderili şefi Seattle’ın, Washington’ın kendisine gönderdiği kibar teklife (tehdit) verdiği cevap niteliğinde bir kitap. Çaresiz olduğunu farkedip “bari şunları şunları yapmayın” diye isteklerde, tavsiyelerde bulunuyor.
Not: Tekrar ettiği bir kaç yer var ama ben bunları rahatsız edici bulmadım.
