Leyla Ruhan Okyay; sade, yalın ama derinlikli bir anlatımla, yitirişlerin öykülerini yazmıştır. Gösterişli, biçimci yaklaşımlardan çok, içeriksel zenginliğe yönelmiş, iyice damıtılmış, rafine bir dille dokunaklı insanlık hallerini öyküleştirmiştir. Kendi sesini bulmuş bir öykücü kimliği sergilemiştir. Olağanüstü, çarpıcı, büyük olaylardan çok; sıradan, basit olaylara eğilmiş, oradan insanlık hallerini devşirmiştir. Yaşam döngüsü içindeki sıradan resimleri öyküleştirmiş, sesi fazla yükseltmeden incelikli, derinlikli bir anlatımı gözetmiştir. Okyay, öyküde yan unsurları, ayrıntılı incelikle işler. Yitirilmiş geçmişin, uğultuları, izleri arasında dolaşırken her biri kıymetli insanlık hallerini dile getirir.
