“Eğer bana acımın adını sorsaydınız bunu size söyleyemezdim. Sanıyorum ki bu acının kendisidir, ben de onu daha doğru biçimde dile geriremem.” Bu saf, nesnesiz acı, acının bu özü kesinlikle delinin acısıdır, delilerin sadece acı çektiklerini hiç düşünmeyiz. Delinin mutlak acısını, Schumann 17 Ekim 1833 gecesi sezgiyle yaşadı. Bu gecede en korkunç korkuya yakalandı: Tamı tamına, aklını kaybetme korkusuna.
Sayfa 266 - YKY